 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
І што я ёй зрабіў такое?
Душа ў душу жылі ўвесь час,
Цяпер жа выйшла безгалоўе,
Хоць не кажы аб ім пры нас.
Хлапец я здатны і дастатні,
Сякі-такі прыбытак ёсьць,
Таксама ў працы не астатні
I не ўпадаю вельмі ў злосьць.
Сустрэў яе (каб лепей – багнасьць)
Мо за гумном, мо і ў гумне,
I пацягнула раптам магнасьць
Да ёй мяне, яе ка мне.
З тых дат мы сталі, як у змове,
Страчацца зь ёй – а дзе і як, –
Аб гэтым Богу ды карове,
Як кажуць, ведаць так ці сяк.
Аб гэтым вам найлепей скажа
За ручаём зялёны лог,
Шумлівы лес, што лёс нам важыў,
Ды ў пуні ўтоптаны мурог.
А не адзін дзянёк і ночку
Мы правялі сярод пацех,
Мы нават езьдзілі ўдваёчку
З сваёй красуняй на начлег.
Калі ж, бывала, за работу
Якую бралася яна, –
Я памагаў ёй у ахвоту,
Каб любасьць не была дарма.
Зьвіваў ёй ніткі – для прынады –
На матавіла зь верацён,
А як яна палола грады,
Выносіў зельле з баразён.
Калі на лузе грэбла сена,
Я за яе насіў пласты,
А як нагрэбла звыш калена,
Я сам варочаў вал таўсты.
Снапы ў жніво насіў у мэтлі, –
А ўсё каб ласкавей была, –
Ня раз ёй комінак расьсьветліў,
Калі вячэраць з поля йшла.
Выкручваць памагаў бялізну,
Ды шмат яшчэ чаго і ў чым...
I так характар яе вызнаў,
Што і ня сьніў аб чым благім.
Мяне стан звабіў перагібны,
Так да яе прыліп красы, –
Купіў пярсьцёначак ёй срыбны,
Касьнік чырвоны да касы.
Купіў ёй хустачку і жычку,
Шнуроўку ў талю падабраў,
А раз паркалю на спаднічку
Ў каапарацыі набраў.
Набраў ёй нават і тавару
На чаравічкі – напавер...
Аж тут як дасьць яна мне жару,
Што й не да ног яе цяпер!
На ліха ў Менску ў «пішчытрэсьце»
Стаўляў ёй піва і сітро,
Каб гэта бліжай яе сесьці,
Каб не нудзілася нутро!
За ўсе пяшчоты і празэнты,
За стрэчу першую ў гумне
Адным слаўцом, як тым ланцэтам,
Зарэзала ўсяго мяне.
Раз нейк тулю яе абмацкам –
Чаму ж, як туляць, не туліць, –
А тут яна мне торк зьнянацку:
– Час алімэнты ўжо плаціць!
– Пашто лямэнты нам з табою? –
Кажу, але які тут сказ?
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
I што я ёй зрабіў такое?
Душа ў душу жылі ўвесь час.
1926
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
